Zamieszczam tutaj mój tekst sprzed (30.11.2010 - dokładna data napisania) roku.

Czuję, że w powietrzu unosi się dziwna atmosfera
Bo żyję w świecie gdzie wciąż ból, który się nie zmienia
Umiera człowiek za nieodpokutowane grzechy
Był w przszłości - odszedł z tej bolesnej strefy
Panie Niebieski czy my kiedykolwiek będziemy inni?
Świat to gra a ludzie w niej są bardzo dziwni
Nasze następne spotkanie jest po drugiej stronie
Teraz do Tych ziomków pozwól, że zadzwonię
"Przykro mi." - nie mam słów na daną chwilę
Przeżyliśmy razem chwile złe i te całkiem miłe
Nie od dziś wiadomo, że co dobre szybko się kończy
Dziś na cmentarzu zakrywam swe zapłakane oczy
Teraz szczęśliwy uśmiech przeradza się w płacz
Już nie strzelisz w ziemię i nie krzykniesz "tańcz"
Leżysz dwa metry w dół w drewnianej skrzyni
Zostawiłeś mnie samego z problemami mymi
Bez ostrzeżenia poszedłeś tam do raju
Widać było tak planowane - pierwszy do odstrzału
Mimo, że ból przeszywa me serce muszę być silny
Nie mam kogo za to winić, nikt temu nie jest winny
Muszę pogodzić się z Twoją śmiercią teraz i na zawsze
Reprezentować Cię godnie, a Ty patrz na mnie bacznie