Nostalgia za tym co było, to już nie wróci
Pragnę tam wrócić, jak wody podczas suszy
Zapach zielonej trawy i zachodzące słońce
Siadam i czuję swoje myśli po głowie kołaczące
Przelewam je na papier z myślą ucieczki
Jak nie jeden na tamten świat już się pospieszył
Nie potrafię odwrócić wzroku od tego co widzę
Zrujnowaną rodzinę i padający deszcz przez szybę
Popadam w furię widząc swoich starych kumpli
Nie poznaję ich, każdy z każdym się pokłócił
Gdzie podziały się priorytety wczesnych lat?
Przestano udzielać im rodzicielskich rad
Ale czy to powód do popadania w nałogi?
Robiące kaszkę z ludzkiej głowy
To nie do wyobrażenia, jak człowiek się zmienia
Przez brak miłości której nikt nie zapewnia

Teraz siadam tu z długopisem i swoimi demonami
Zapoznaję się z ich obiektywnymi spojrzeniami
Wiem co i jak, jednak w głowie nadal pustka
Zbiera mi się na płacz, kiedy ktoś ramionami wzrusza
Idąc swoim szlakiem spotykam ludzi na drodze
Pytają się mnie "Co mam robić?, "Dokąd tędy dojdę?"
Nie mam pojęcia, sam muszę znaleźć swój cel
Rozmowa z nimi to jak spotkanie z diabłem
Połowa z nich chce zabrać to, co jest moje
Byłem taki sam ale już z tego wyrosłem
Rola przywódcy, jak wskazują gwiazdy na niebie
Jednak gdzie jest moja armia - wciąż nie wiem
Błądze po omacku szukając odpowiedzi
na pytanie czym jest życie?
Pukam do drzwi, ale wylatuję na ulicę
Wydaje mi się, że odpowiedź jest prosta:
Żyjesz by umrzeć przez walkę, której nie sprostasz