CichY]
1)Nie raz miałem łzy w oczach myśląc o przeszłości
Ty miałeś dzieciństwo którego moge Ci pozazdrościć
nie które z wydarzeń, odczówam jak by były z wczoraj
ale dzięki nie krótym ludzią. coś mi mówi dalej graj
zazwyczuj tu jest, że bogaci są doceniani
biedni obrywają dzisiaj nie są już akceptowani
słuchaj uważnie międzi wczoraj a dziś
jest kreska oddzielająca która moze zerwać się jak nić
z przeszłości nie ma co należy sobie kpić
powinniśmy wszyscy z nadzieją dalej żyć
mam ziomka który jest zawsze przy mnie
wypije z nim bronkai nie raz zapale lufe
i razem to życie mamy serdecznie w du.pie
wiem co mówię, bo żyje już 16 lat
wystarczająco by zrozumieć ten beznadziejny świat
chcesz mi przmówić do rozsądku akurat, powodzenia
to Twój dzisiejszy nie fart, ja nie decyduje
bo wygrywa ten co ma najlepsze z kart
Trudno zapomnieć, o tym co kiedyś było
ale czas pomaga nam z tym, by dalej się walczyło
nie raz złamane serce się leczyło,
i z nadzieją się liczyło, na najbliższe osoby
na nie których wczoraj polegałeś dziś już nie możesz
a przychodzi moment co mówię sobie - Rób co chcesz !
bo nie tylko Ty chcesz, dla kogoś zaistnieć



[BąkU]
2)Kiedyś miałem kumpla co mieszkał piętro wyżej
I żeby mnie zapomniał to mieszkał klatkę bliżej
Był spoko typem jak każdy na tam te czasy
Ja pokazywałem mu mury on mi piłkarskie plakaty
O ten sam mur kopaliśmy razem piłkę
Nie mieliśmy żadnych zamartwień bo życie było inne
My dużo młodsi i nie doświadczeni
Bez jakiejkolwiek wiedzy na temat tej ziemi
Tego świata i tych okrucieństw wokół
Beztroskie życie bez żadnych kłopotów
Po szkole na boisko każdy wpadał chętnie
Dzisiaj mam wspomnienia które są po prostu piękne
Dzięki wam wielkie za to co było dawniej
Za to co dzisiaj umiera tak na prawdę
Mój charakter ukształtowało otoczenie
Podwórko znajomi bliscy przyjaciele
Młodzi to i głupi wciąż szukali przygód
Nie widzieli przeszkód by osiągać szczyty w życiu
Nie bali się jutra potrafili marzyć
Dzisiaj każdego nie chęć można zobaczyć na twarzy
Piękne czasy które pewnie już nie wrócą
Dzisiaj zamiast się jednoczyć ludzie się ciągle kłócą
Martwe płuco wypełnia dym z fajki
Stare oldschoolowe trampki dziś zastąpiły nike
Tak było kiedyś i ja dobrze to wspominam
Kiedyś pełne podwórko dzisiaj wypełnia cisza
Wtedy żyli ludzie którym mogłeś zaufać
Teraz się boisz że mogą Cię oszukać
Smutna prawda czas tu wiele pozmieniał
Trzeba przyznać że to co było tego już nie ma
To znikło najzwyczajniej w oku mgnienia
Została tylko pustka i nasze wspomnienia
Usiądź wygodnie i się odpręż. Zobacz
Zwariował świat który kiedyś mnie wychował
Dzisiaj mam tylko słowa dzisiaj mam tylko siebie
Nie potrafię ufać innym nikomu już nie wierzę
Wątpie w Ciebie i w Twoje dobre intencje
Postanowiłem że nie zaufam już nigdy więcej
Nie chcę więc odejdź zostaw mnie samego
Straciłem już wiele więc przeżyję bez tego
Wolę być z boku niż w centrum obłudy
Lubię cisze spokój czasem przez to jestem trudny
I wolę być taki niż jak ta tania dziw.ka
Nie chcę być Tobą nie chcę być nim chcę być sobą.
[Zośka]
3)Tak, ja też pamiętam te [CENZURA] czasy,
ławka, podwórko i hip hop dla zabawy
Czasem brakowało kasy - nic się nie zmieniło!
Teraz nie jest lepiej, jak jest tak było.
To mnie wzmocniło, bo przeszłość wciąż pamiętam,
potykałam się ciągle na życiowych zakrętach.
Nie zawsze było dobrze, dziś wszytsko się rozeszło,
zawsze byłam gorsza, no trudno tak wyszło,
nie gustowałam w trendach, nike to nie moja bajka
Tak jak kiedyś, aż po dziś - rap to moja pasja.
Nie przebierałam w laikach, na kompasje mnie nie ujmą.
Mimo tego, że jest trudno, złe dni w nie pamięć pójdą.
Choć nie jestem idealna, w życiu też zainkasuje,
zdobędę coś przez talen, nie przez wyznaczoną sumę.
Chociaż wszystko odeszło w daleką przeszłość
trzeba dalej żyć, nie poddawać się presją.
Wracając do tego co było za dzieciaka,
pamiętam wszystkie łzy, które wylała matka,
bo nie brałam się za książki, lecz za poznawanie świata.
Teraz liczę na ten rap, że kiedyś też mi się uda,
bo na ziomkach nie polegam, nie jeden mnie wysiudał.
Patrzę przez pryzmat, czasem inaczej nie umiem,
tak jak wtedy, lecz częściej też ciągle się głubię,
bo nie ma już ławki, a z nią wspomnień bez obłudy